Ülkesi Özbekistan’dan ekonomik nedenlerle İstanbul’a gelen Cem Cemal, koronavirüs salgını nedeniyle işini kaybedip parasız kalınca 2 aydır sokakta yaşıyor.
İdris Sayılgan – Naci Kaya
Özbekistan uyruklu Cem Cemal (23), 2013 yılında babasını kaybetmesinin ardından ailesinin yaşadığı ekonomik nedenlerden dolayı 5 yıl önce İstanbul’a geldi. Oturma izni olmadığı için kentte lokanta ve fabrikalarda sigortasız kaçak olarak çalışmaya başlayan Cemal, koronavirüs salgınının baş göstermesiyle işsiz kaldı. İşsiz kalması üzerine elinde ve avucundaki birkaç kuruşu da tüketen Cemal, parasız ve evsiz kalınca iki aydır sırtında çantasıyla sokakta yaşıyor.
Haftalardır kendisi gibi sokakta yaşamak zorunda kalanlarla arkadaşlık eden Cemal, bazı derneklerin günün belli saatlerinde dağıttığı yemeklerle karnını doyurup, topladığı yardımlarla hayata tutunmaya çalışıyor.
Kendisini fark edip, hikayesini dinlemek için yanına gittiğimizde yanından hiç ayırmadığı çantasına gözümüz takılıyor. Hikayesinden önce çantasının içini gösteren Cemal’in çantasındaki bütün varlığı, bir adet pijama, bir tişört, radyo, kulaklık ve peçeteden ibaret. Cemal, çantasının içindekileri gösterdikten sonra başlıyor hikayesini anlatmaya.
En çok zoruna giden dışlanmak
Bir lokantada çalışırken salgınla birlikte alınmaya başlayan önlemler nedeniyle işten çıkarıldığını söyleyen Cemal, bir süre sonra parası bitince de sokakta yaşamak zorunda kaldı.
Sokakta yaşamının zorluklarını anlatan Cemal’in çektiği açlık, soğuk, tuvalet ihtiyacını giderecek yer bulamamak ve yıkanma gibi sorunların ötesinde en çok zoruna giden bazı kişilerin dışlayıcı yaklaşımları. Bazı derneklerin akşam yemeği sağlaması nedeniyle akşam öğünü sorunu yaşamadıklarını ama kahvaltı ve öğlen yemeklerini karşılamada çoğu zaman sorun yaşadıklarını dile getiren kaydeden Cemal, bu durumda da çevredeki insanlardan para ya da karınlarını doyurmalarını istediklerini ifade etti.
Ülkesine dönme hayali
Bir iş bulup, çalışıp para biriktirmesi halinde Özbekistan’a dönmeyi planladığını söyleyen Cemal, “Ama halen bir iş bulamadım. Karantinadan önce biriktirdiğim yol parası vardı. Özbekistan’a gidebilmek için uçak parası bin 600 lira civarı tutuyor. Ben de 2 bin 200 TL biriktirmiştim. Cebimde biraz daha para olsun, biraz daha biriktireyim derken karantinaya denk geldi. Dış hatlar da kapatıldığı için gidemedim. Özbekistan Konsolosluğuna gittim ama yardımcı olmadılar” diye konuştu.
Ekonomik nedenlerle İstanbul’a geldiğini vurgulayan Cemal, geçen 5 senede sadece borçlarını kapatabildiğini dile getirdi.
Fakirler yardımcı oluyor
Cemal, sokakta kaldığı iki aylık süre zarfında bu yaşına kadar görmediği kadar çok şey görüp, yaşadığını da belirtti. Bunu ise şu sözlerle dile getirdi:
“Durumumuzu anlatınca insanların bazıları yardımcı oluyor, bazıları da olmuyorlar. Ama şunu gördüm, zengin insanlardan daha çok fakir insanlar sana yardımcı oluyorlar. Sokakta kalan insanlar bazen geliyor ‘karnın aç mı’ diye soruyor. Kendisi muhtaç ama seninle yemeğini paylaşıyor. Bazı insanlara bana yemek alır mısın diye sorduğumda, bazıları uzak duruyor, bazıları dışlıyor, bazıları da azarlıyor.”
İkamet izni olmadığı için iş bulmakta zorlandığını, durumları iyi olmadığı için ailesinden de para isteyemediğini söyleyen Cemal, bir iş bulup para biriktirerek, yeniden ülkesine dönmenin hayalini kuruyor. MA – İSTANBUL
